Thursday, October 22, 2009

තිස්සනායගම් : සිරගත කළ පන්හිඳ ජාත්‍යන්තර සම්මානයෙන් පුද ලබයි

ත‍්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යටතේ නඩු පැවරීමට ලක් වූ ප‍්‍රථම ලාංකික මාධ්‍යවේදියා වන ජේ.එස්. තිස්සනායගම් වෙත ධෛර්යවන්ත සහ ආචාරධාර්මික පුවත්පත් කලාව වෙනුවෙන් පිරිනැමෙන ‘පීටර් මැක්ලර් ත්‍යාගය’ පිළිගැන්වීම 2009 ඔක්තෝම්බර් 2 දා සිදුවේ. මේ ත්‍යාගය පිරිනමනු ලබන්නේ ග්ලෝබල් මීඩියා ෆෝරම් සංවිධානය සහ දේශසීමා රහිත මාධ්‍යවේදීන්ගේ සංවිධානයේ ඇමෙරිකානු ශාඛාව විසිනි.

සම්මානය පිරිනැමීම වොෂින්ටන්හි නැෂනල් ප්‍රෙස් ක්ලබ් හිදී උත්සවාකාරයෙන් සිදුවන අතර මෙම උළෙලේ මුඛ්‍ය දේශනය පවත්වනු ලබන්නේ වොෂින්ටන් ෆස්ට් පුවත්පතේ විධායක කර්තෘ මාකස් බෲච්ලි විසිනි.

2008 මාර්තු 7 වන දින පොලිසියේ ත‍්‍රස්ත විමර්ශන කොට්ඨාශය විසින් තිස්සනායගම් අත් අඩංගුවට ගන්නා ලදි. අනතුරුව ත‍්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යටතේ නඩු පවරනු ලැබ බරපතල වැඩ සහිතව වසර 20ක සිරදඬුවමක් ලැබීය. දේශසීමා රහිත මාධ්‍යවේදීන් පවසන අන්දමට ප‍්‍රජාතන්ත‍්‍රවාදී ලෝකය තුළ මාධ්‍යවේදියෙකුට ත‍්‍රස්ත විරෝධී නීතියක ප‍්‍රතිපාදන යටතේ චෝදනා එල්ල කරන ලද ප‍්‍රථම අවස්ථාව මෙය වේ. ඔවුන් තවදුරටත් කියා සිටින්නේ ත‍්‍රස්තවාදය ඉලක්ක කොටගෙන පනවා ඇති ත‍්‍රස්ත විරෝධී නීති මාධ්‍යවේදීන් සහ මානව හිමිකම් ක‍්‍රියාකාරීන්ට එරෙහිව යොදාගෙන ඇති බවයි.

තිස්සනායගම් පිළිබඳ ව ජාත්‍යන්තර වශයෙන් විශාල අවධානයක් යොමුව තිබුණද දෛවයේ සරදමකට මෙන් ලංකාවේ මාධ්‍යවේදීන් සහ මාධ්‍ය සංවිධාන මාධ්‍ය නිදහස ගැන කතා කරන විට තහනම් වචනය තිස්සනායගම් බවට පත් කරගෙන සිටිති.

පසුගියදා කොළඹදී පැවති මාධ්‍ය නිදහස පිළිබඳ සමුළුවේදී පවා තිස්සනායගම් පිළිබඳ අවධාරණය පුදුම සහගත ලෙස ස්වයං වාරණයකට ලක් කර තිබුණු අතර තිස්සනායගම් සහ ත‍්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත පිළිබඳව අවධාරණය කළේ මාධ්‍ය සේවක වෘත්තීය සමිති සම්මේලනයේ නායක ධර්මසිරි ලංකාපේලි පමණකි.
කෙසේ වුවද තිස්සනායගම් සිහිකර ඔක්තෝම්බර් 07 වෙනිදා කොළඹ ජයවර්ධන කේන්ද්‍රයේදී රැස්වීමක් පැවැත්වීමට මේ දිනවල කටයුතු සුදානම් වෙමින් පවතී.

Thursday, August 13, 2009

සීනුව හැඬවෙන්නේ ඔබ වෙනුවෙනි

පොලිසියේ කොළඹ අපරාධ කොට්ඨාශයේ (මෙහි නම අපරාධ කොට්ඨාශය බව මතක තබා ගන්න) ප‍්‍රධාන පොලිස් නිලධාරියෙකුගේ පුත‍්‍රයා විසින් තමා සමඟ එකට මාලඹේ ශ‍්‍රී ලංකා තොරතුරු තාක්ෂණ ආයතනයේ අධ්‍යාපනය ලැබූ තවත් ශිෂ්‍යයෙකු පැහැරගෙන ගොස් වද හිංසා කිරීම පිළිබඳ සිද්ධිය මේ දිනවල සමාජයේ විරෝධයට ලක් වී තිබේ. ප‍්‍රභාකරන්ට විරුද්ධව ප‍්‍රබල කතු වැකි ලියූ නිර්භීත පුවත්පත් කර්තෘවරු තම අසිපත් වැනි පෑන් තුඩු මේ සිද්ධියේදී පොලිසියට විරුද්ධව ඔසවන්නට පටන්ගෙන ඇත.

මේ කර්තෘවරුන්ද සෙසු ජනමාධ්‍යවේදීන්ද ඇතුළු පොදු ජනයා පසුගිය කාලය මුළුල්ලේ පුන පුනා ප‍්‍රකාශ කරන ලද්දේ සමාජ ප‍්‍රශ්න විසඳීම සඳහා හමුදාවට සහ පොලිසියට ඉඩ දිය යුතු බවය. ත‍්‍රස්තවාදය, පාතාලය, මත් උවදුර, ගණිකා වෘත්තිය, නිල් චිත‍්‍රපට ආදී මෙකී නොකී උවදුරු වනාහි සමාජයේ ඇති ප‍්‍රශ්නවල ප‍්‍රකාශමාන වීම බව ඔවුහු හොඳින්ම දනිති. නමුත් ඒ බව විශ්වාස නොකරන ඔවුන් ප‍්‍රකාශ කළේ ත‍්‍රස්තවාදී ක‍්‍රියා මර්දනය කිරීමට ත‍්‍රස්තවාදීන් (පවුල් පිටින්) සමූල ඝාතනය කළ යුතු බවය; සංවිධානාත්මක අපරාධ මර්දනයට පාතාලයන් මරා දැමිය යුතු බවයි; මත්ද්‍රව්‍ය උවදුර පිටු දැකීමට කුඩු කාරයන්ට වැඬේ දිය යුතු බවයි.


මේ කටයුත්ත සාර්ථකව කරන්නට නම් විධායකයේ හස්තයක් වන පොලිසියේ හා හමුදාවේ රණවිරුවන් ට බාධා රහිතව නිදහසේ ක‍්‍රියාත්මක වන්නට ඉඩදිය යුතුය. විධායකය මෙම කටයුත්ත කරන විට නීති සම්පාදනය කරන ආයතනය වන පාර්ලිමේන්තුව හෝ යුක්තිය පසිඳලන ආයතනය වන අධිකරණය හෝ එම ක‍්‍රියාවලියට මැදිහත් වී බාධා නොකළ යුතුය. කිසියම් පාර්ලිමේන්තු මන්ත‍්‍රීවරයෙකු හෝ අධිකරණ විනිශ්චයකාරවරයෙකු හෝ එම ක‍්‍රියාවලියට මැදිහත් වන්නට, ප‍්‍රශ්න කරන්නට හෝ විවේචනය කරන්නට ගියහොත් ඔහු දේශද්‍රෝහියෙකි. පසුගිය කාලය තුළ සමාජයද මාධ්‍යවේදීන්ද ජප කරමින් සිටි මන්තරය එයයි.


එසේ නම් ඉහත සඳහන් ශිෂ්‍යයා පිළිබඳ කාරණයේදී පමණක් ජනමාධ්‍ය පොලිසියට ගරහන්නේ ඇයි ? අන් සියළු අවස්ථාවලදී විධායකයේ, එනම් හමුදාවේ හා පොලිසියේ හස්තයෙහි නොවරදින සුළු භාවය ගැන සහමුලින් ම විශ්වාස කළ ඔවුන් මේ සිද්ධියේ දී පමණක් පොලිසියේ වචනය විශ්වාස නොකරන්නේ ඇයි? පොලිසිය විසින් අතපය කඩන්නේ හෝ මරා දමන්නේ ඔබ අප වැනි සාමාන්‍ය මිනිසුන් නොව සමාජ විරෝධීන්ය. මෙම තර්කය අනුව පොලිසියේ පීඩාවට පත්වන තැනැත්තා එනයින් ම සමාජ විරෝධියෙකු බවට පත් වේ. පොලිසිය වෙනුවෙන් මාලඹේ ශ‍්‍රී ලංකා තොරතුරු තාක්ෂණ ආයතනය ඉදිරිපිට දී උද්ඝෝෂණය කළ පිකට්කරුවන් කීවේ එයයි. එනම් එම ශිෂ්‍යයා පාතාලයෙකු බවයි. සමාජය කළ යුත්තේ එය පිළිගෙන සන්සුන් වීමය.
Back to Home............

Friday, July 31, 2009

අමනයන් නැති ලෝකය

අනේ මන්දා නාලනී ට සහ අනිල් සූරියරත්න ට අනුව අසූ අට, අසූ නමය කාලයේ ලංකාවේ විසූ දේශප්‍රේමියාගේ ඉරණම ඛේදජනකය. ඔහු යදමින් බැඳ, විලංගු ලා රැගෙන ගොස් ඉදිකටු ඇන, ඇඟිලි තලා, දෙතිස් වධයට පමණුවනු ලැබේ. මේ දඬුවම් ලබන්නේ අළුත් ලොවක් ගැන සිතීමේ වරදට ය. මේ මොහොතේ මෙරට අධිකරණය ද, නීතිය ද, විනිසුරන් ද නිහඬ ය.

වධ බන්ධනයට පමුණුවනු ලැබ සිරගෙයි මරා දමනු ලැබු මේ තරුණයා එතැනට පත්වුයේ රට ගිනි ගෙන ඇති බව දැක එ ගිනි නිවන මඟ සොයන්නට යාමෙනි. ඔහු එසේ කරන්නේ ඉහළ පාසල්වල අමනයන් පන්දු කෙළින අතරතුරය.විසි අවුරුද්දකට පසු දෙදාස් අට, දෙදාස් නමය කාලය වන විට ඉහත කී සිරගෙයි මළ පුතුගේ මෑණියන්ගේ ප‍්‍රාර්ථනය ඉටුවන බව පෙනෙයි. ඇගේ පුතු වැනි කෝටි ගණන් දේශපේ‍්‍රමීන් නැවත පොළොවෙහි පහළ වී ඇති සෙයකි. නමුත්, එදා සිටි ගිනි ගන්නා රටක කෙළින මී හරකුන් වැනි පුතුන් ද, පන්දු කෙළින ඉහළ පාසල්වල අමනයන් ද එකෙක් වත් නැත.

එදා දේශපේ‍්‍රමියා වනාහි අළුත් ලොවක් ගැන සිතන්නෙකි; සමාජවාදියෙකි; ක‍්‍රම විරෝධියෙකි. එහෙයින් පවතින ස්ථාපිත සමාජයෙන් ඔහුට ලැබෙන්නේ වධ හිංසා සහ ත‍්‍රස්තවාදියා යන නාමකරණයයි. එයට ප‍්‍රතිපක්ෂ ව අද දේශපේ‍්‍රමියා යනු පවතින ලෝකය කෙරෙහි ලෝභයෙන් එය ආරක්ෂා කිරීමට වෙහෙසෙන පවතින ක‍්‍රමයට පක්ෂපාතියෙකි; නොම්මර එකේ පරිභෝජනවාදියෙකි.

අමනයන් නැති ලෝකයක ද්විත්ව චරිත නිරූපණයක යෙදෙමින් තම චරිතය ද අමනයාගේ චරිතය ද එකවර රඟපෑමට වර්තමාන දේශපේ‍්‍රමියාට සිදු වී තිබේ. දහවල ජාතික කොඩිය ඔසවා ගෙන යුද ජයග‍්‍රහණ සමරමින් පෙළපාලි යන දේශපේ‍්‍රමියා ද, සවසට ජාතික කොඩිය ඉණ වටා ඔතාගෙන ක‍්‍රිකට් ක‍්‍රීඩකයන් වෙනුවෙන් ඔල්වරසන් දෙන අමනයා ද යන දෙදෙනාම ඔහුය.මන්දා නාලිනිත්,අනිල් සූරියරත්න ත් ඔහු ළඟ සිටිමින් ඔහුට ‘ආයුබෝ වේවා’යි කියනු ඇත.

Back to Home

Friday, July 24, 2009

OUR HERO (powered by God)

පුරාණ ග‍්‍රීක වීර කාව්‍යක් වන ඉලියඞ් තුළින් විචිත‍්‍රවත් ලෙස චිත‍්‍රණය වන්නේ, ග‍්‍රීකයන් විසින් ට්‍රෝයි පුරය වටලා කරන ලද යුද්ධය පිළිබඳවය. ඉලියඞ් රචනා කළේ හෝමර් විසිනි. මෙම කතාව ඬේවිඞ් කරුණාරත්න විසින් ‘රණබිම’ යනුවෙන් සිංහල බසට පරිවර්තනය කර ඇත.
ට්‍රෝජන් පාර්ශ්වයේ වීරයා සෙන්පති හෙක්ටර් ය. ඔහු ප‍්‍රියම් මහ රජුගේ වැඩිමහල් පුත‍්‍රයාය. ග‍්‍රීක පාර්ශ්වයේ වීරයා ඇකිලස්ය. ඔහු අගමෙනොන් මහරජු යටතේ සටන් කළත් මහ රජු කෙරෙහි ගරුත්වයක් ඇකිලස් තුළ නැත. නමුත් යුද්ධය ජයග‍්‍රහණය සඳහා ඇකිලස් අත්‍යවශය සේම ඔහුගේ උඩඟු බව ඉවසීමට අගමෙනොන් මහ රජුට සිදුවේ.
කෙසේ වුවත් මේ වීරයන් ‘රණබිමේ’ දක්වන දස්කම් විස්කම් ඔවුන්ගේ තනි හපන්කමක් නිසා සිදුවෙන්නක් නොවන බව හෝමර් දක්වයි. දේව සභාවේ සිටින ෆියුස් සහ ඇපලෝ වැනි දෙවිවරුන් ද ඇතීනා වැනි දෙවඟනන්ද තිරය පිටුපසින් සිට මේ එක් එක් වීරයන්ට පිටුබලය සපයයි. ඔවුන්ගේ ජයග‍්‍රහණය හෝ පරාජය සඳහා අවශ්‍ය පියවර සියුම් ලෙස ගනී. එහෙම බලන විට රණබිම වනාහි ඇසට පෙනෙන මිනිසුන් අතර යුද්ධයක් පමණක් නොවේ. ඇසට නොපෙනෙන දෙවියන් අතරද කෙරෙන යුද්ධයේදී මිනිස් වීරයාගේ ශක්තිය, ධෛර්යය යන දෙක හා අධිෂ්ඨානය යුද්ධය සඳහා වැදගත්ය. එහෙත් එපමණකින්ම යුද්ධයේ බල තුලනය වෙනස් කිරීමට දෙවිවරු ඉඩ නොතබති. එහෙම වුණොත් දෙවියන් අවලංගු වී යාමට ඉඩ තිබෙන බැවිනි.
ලංකාව ‘රණබිමක් ’ ලෙස සැලකුවොත් කලින් කලට මෙම ‘රණබිමේ ’ නා නා ප‍්‍රකාරවූ වීරවරයන් සහ වීරවරියන් පහල වේ. හුදී ජනයා වන අප කට ඇරගෙන බලා සිටින්නේ ඔවුන්ගේ වීර ක‍්‍රියා දෙසය. ටික කලකදී පැරණි වීරයන් කරළියෙන් බැස ගොස් අලූත් වීරයන්ගේ ආගමනය සිදු වේ. අපට හෝමර් කෙනෙක් නැති නිසා මේ එක් එක් වීරයා හෝ වීරවරිය පසුපස සිට ඔවුන්ට බලය සපයන දෙවිදේවතාවන් කවුරුන්දැයි තේරුම් ගැනීම අපහසු බැවින් අපට හිතෙන්නේ මේ වීරයන් තමන්ගේ තනි හයියෙන් මෙසේ වැඩ පෙන්වන බවයි.
කෙසේ වුවද මෙහිදී මෙම දෙවි-මිනිස් සම්බන්ධය යාන්ත‍්‍රික ලෙස තේරුම් ගැනීම වැරදිය. ඕනෑම කංජයියෙකු යොදාගෙන වැඩ පෙන්වීමට දෙවියන්ට පවා නොහැකිය. ඒ සඳහා කිසියම් විශේෂී දක්ෂතා ඇති මිනිසෙකු උවමනා වේ. දෙවියන් පවා ආරූඪ වන්නේ එවන් මිනිසුන්ටය. දෙවියන් ආරූඪ වූ පසු මිනිස් වීරයා පෙන්වන වැඩ නිසා සෙසු මිනිසුන්ගේ ඇස් ගිණි කණ වැටෙන්නේ මිනිස් බලයට දේව බලය එක් වූ විට වැඩ කෝටියක් පෙන්විය හැකි බැවිනි. නමුත් දෙවියන් විසින් පසු කාලීනව වීරයන් අතහැර දමනු ලැබෙන්නේ දෙවියන්ට අවශ්‍ය කටයුත්ත ඉටු කිරීමට මිනිසා අසමත් වූ විටය. එලෙස අවාසනාවන්ත ලෙස අතහැර දමන ලද වීරයන්ට සිදුවන්නේ දෛවයේ සරදමට ලක්වීමටය.
එක් එක් වීරයන් පසුපස එක් එක් කාලයට කරකැවෙමින් බලය සපයන දෙවි දේවතාවුන් ගැන තේරුම් ගැනීම අප සියළු දෙනාගේම ශරීර සෞඛ්‍යයට යහපත් වීමට ඉඩ ඇත.

Back to home